Vrije tijd > Toerisme > Permekemuseum

HET PERMEKEMUSEUM



het Permekemuseum

 GESLOTEN VOOR RENOVATIE 

Sinds 8 november 2020 is het Permekemuseum gesloten. Het voormalige woonhuis van Constant Permeke, de Vier Winden, dat in 1960 door de provincie West-Vlaanderen werd aangekocht om het als een museum in te richten, was hoognodig toe aan een grondige renovatie aangepast aan de noden van de 21e eeuw. De Vlaamse gemeenschap trok hiervoor 1.286.000 euro uit. Maar niet alleen het gebouw wordt onder handen genomen.

Het is een uitgelezen kans om het museum inhoudelijk helemaal te herdenken en ter zelfder tijd te onderzoeken hoe de kunstenaar Permeke en het museum als merk in de 21e eeuw aantrekkelijk te maken. Het museum mag dan wel gesloten zijn, maar vanaf nu tot en met de opening in 2022 houden we jullie graag op de hoogte – je kan het zien als een soort dagboek over de evolutie van renovatie, belichten we de gekende en minder gekende verhalen en weetjes over Permeke.

 VERHUIS WERKEN PERMEKE 

De start van de renovatiewerken betekenen ook dat de laatste collectiestukken, de beelden, uit het Permekemuseum weggehaald moesten worden. Er werd beroep gedaan op een gespecialiseerde kunsttransportfirma, Mobull. De grote gipsen beelden, zoals de Drie Gratiën, zijn vanbinnen hol, waardoor ze fragiel zijn. Om ze te beschermen tegen schokken van het transport zijn er op maat gemaakte ondersteuningen en kisten gebouwd.

De beelden uit de kelder van het museum vormden een extra uitdaging: deze wegen zo’n 3000 kg. Met behulp van mankracht en vindingrijkheid werden ze op één dag weggehaald. Tijdens het leeghalen van de kelder werd in een voordien moeilijk toegankelijke ruimte een mal van de Zaaier ontdekt. Voor de studie naar het beeld en het maken van een reproductie een belangrijke ontdekking!

Alle beelden en mallen werden getransporteerd naar een nieuwe werklocatie in Oostende, op een boogscheut van Mu.ZEE. De locatie werd voordien gebruikt als opslag voor de lege kisten van kunstwerken, en werd speciaal voor het Permekeproject ingericht als atelier.

 DROGE REINIGING EN RENOVATIE 

In het atelier worden de verschillende maldelen ontstoft. Hiervoor krijgen we hulp van masterstudente conservatie-restauratie Rani De Vos van de Universiteit Antwerpen. Ieder stuk wordt grondig gestofzuigd en droog gereinigd met speciale sponzen, die verkruimelen bij contact met het oppervlak. Op deze manier vermijden we dat het vuil in de poriën van het gips wordt geduwd.

Nadien wordt ieder stuk gelabeld en geïnventariseerd. Zo weten we dat de mal van De Zaaier uit meer dan 60 delen moet hebben bestaan! Dit soort mal wordt dan ook gepast een ‘stukmal’ genoemd. Met behulp van positieve of negatieve sleutels passen de delen in elkaar zoals een gigantische puzzel. Vooraleer de siliconenmal geïntroduceerd werd, was deze manier van mouleren de meest courante methode om meerdere afgietsels van één beeld te maken.

Voor het maken van de mallen en het gieten van deze grote beelden heeft Permeke zeker hulp gehad. Het verhaal ging de ronde dat hij werd bijgestaan door een bevriende boer, maar zelf schrijft hij in brieven over professionele mouleurs en weten we ook dat later ook zijn schoonzoon, kunstenaar Pierre Devos, mee hielp in zijn atelier.